25/2/11

Ο Διονύσης Σούρμπης ως Φίγκαρο στον Κουρέα της Σεβίλλης του Ροσσίνι

Με πολλή χαρά πριν από μερικές μέρες παρακολουθήσαμε το ζακυνθινό Διονύση Σούρμπη να πρωταγωνιστεί στην όπερα του Ιταλού συνθέτη Αντόνιο Τζοακίνο Ροσσίνι (1792-1868) ο Κουρέας της Σεβίλλης στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Η συγκεκριμένη όπερα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1816 στο θέατρο Αρτζεντίνα της Ρώμης, στην Κέρκυρα το 1833 και από την Εθνική Λυρική Σκηνή το 1942. Το έργο, Κωμωδία με δύο πράξεις, περιγράφει τα τεχνάσματα του κόμητος Αλμαβίβα προκειμένου να νυμφευτεί την αγαπημένη του Ροζίνα, την οποία επιθυμεί και ο κηδεμόνας της Ντον Μπάρτολο. Βοηθός σε αυτήν την προσπάθεια του κόμητος αποτελεί ο κουρέας Φίγκαρο, που μπαινοβγαίνει με άνεση στο σπίτι. Ο Διονύσης Σούρμπης ερμηνεύει με φρεσκάδα, πολύ καλή ηθοποιία και σπιρτάδα τις ραδιουργίες του κουρέα Φίγκαρο. Με την υποβλητική και γεμάτη φωνή του γοητεύει το θεατή, ενώ με το παράστημά του, που γεμίζει τη σκηνή, αποσπά επαξίως τα εύγε και το χειροκρότημα του κοινού.

Συμπρωταγωνιστής του ο αγαπητός τενόρος Αντώνιος Κορωναίος, ερμηνεύοντας με την εξαίσια φωνή του σαν αηδόνι, τον κόμη Αλμαβίβα. Ευχής έργον θα ήταν να δούμε τη συγκεκριμένη παράσταση και στη Ζάκυνθο, για να δοθεί η ευκαιρία σε όλους να χαρούμε το πολλά υποσχόμενο ζακυνθινόπουλο και να αισθανθούμε περήφανοι για τα καλλίφωνα παιδιά μας που διαπρέπουν μακριά από το νησί.
(Εδώ και οι σύνδεσμοι με περισσότερα βίντεο από την παράσταση:http://www.youtube.com/watch?v=wQI3WlXsX48, http://www.youtube.com/watch?v=92muTfrsB0s, http://www.youtube.com/watch?v=5t1qPtmMs-Y )

2/2/11

Το μοναστήρι της Εικοσιφίνισσας - The monastery of Virgin Mary " Ikosifinissa"

Η Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου της Αχειροποιήτου, γνωστή με την προσωνυμία «της Εικοσιφοινίσσης», είναι κτισμένη στη βόρεια πλευρά του Παγγαίου όρους και ανήκει στο νομό Σερρών. Σύμφωνα με την παράδοση ο επίσκοπος Φιλίππων Σώζων, που έλαβε μέρος στη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (451), ίδρυσε μικρό ναό στη θέση Βίγλα 50 μ. ανατολικότερα από το σημείο της Μονής. Κτήτωρ θεωρείται ο όσιος Γερμανός, μοναχός από τη μονή Τιμίου Προδρόμου στην Παλαιστίνη, ο οποίος ήλθε στο Παγγαίο πιθανότατα στο δεύτερο μισό του 9ου αι. . Η Μονή γνωρίζει μεγάλη άνθηση στην εποχή του πατριάρχου Διονυσίου Α΄ (1467 – 1471 και 1489 – 1491), στην οποία αποσύρθηκε μετά την οριστική παραίτηση από τον πατριαρχικό θρόνο και εδώ κοιμήθηκε. Κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο αντιμετωπίζει από διάφορους επιδρομείς συνεχείς καταστροφές, λεηλασίες και πυρπολήσεις, με τελευταία αυτήν κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, όπου η Μονή κοιμηλιακά απογυμνώνεται από τους Βούλγαρους και καταστρέφεται από πυρκαγιά. Το καθολικό, το μόνον κτήριο που δεν κάηκε, αγιορείτικου τύπου, κτίστηκε σύμφωνα με επιγραφή, κατά τα έτη 1837 – 1847 και η ιστόρησή του είναι έργο του Μολδαβού ζωγράφου Ματθαίου (1858 – 1464). Το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο φιλοτεχνήθηκε από το 1771 εως το 1802 από Χιώτες τεχνίτες και το κωδωνοστάσιο το 1838. Σε όλο το διάστημα της Τουρκοκρατίας, η Μονή παρουσιάζει μεγάλη ακτινοβολία και συμβάλλει τα μέγιστα στη διατήρηση και την τόνωση της χριστιανικής και εθνικής συνείδησης. Το 1967 μετατρέπεται σε γυναικείο μοναστήρι.