29/10/10

Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας- Archaeological Museum of Igoumenitsa

Το νεόδμητο αρχαιολογικό μουσείο Ηγουμενίτσας που λειτούργει από το 2008, αποτελεί το μοναδικό μουσείο του νομού Θεσπρωτίας και αναδεικνύει τη μακραίωνη ιστορία της περιοχής από την παλαιολιθική περίοδο 50.000 π.χ. έως τους ύστερους βυζαντινούς χρόνους 1453 μ.χ. . Παράλληλα, λειτουργεί και ως κέντρο πληροφόρησης και καθοδήγησης προς τους αρχαιολογικούς χώρους του νομού. Το μουσείο στολίδι, όχι μόνον του νομού Θεσπρωτίας, αποτελεί ένα σύγχρονο μουσειακό χώρο, στον οποίο τα αντικείμενα δεν εκτίθενται απλώς, αλλά με σύγχρονες μουσειολογικές μεθόδους και μέσα (μοντέρνες βιτρίνες με κατάλληλο φωτισμό ακόμη και μεγεθυντικούς φακούς, οπτικοακουστικά μέσα και σύγχρονη αντίληψη έκθεσης των πολιτιστικών αγαθών του παρελθόντος) αναδεικνύει πέρα από την στείρα παράθεση και τον εκπαιδευτικό του χαρακτήρα. Ο επισκέπτης γοητεύεται από τις αναπαραστάσεις της καθημερινότητας του αρχαίου κατοίκου, με ενότητες από τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο των Θεσπρωτών. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στους ευγενέστατους υπαλλήλους αλλά και σε αυτούς που συνετέλεσαν στη δημιουργία ενός πολιτισμικού κέντρου πλέον και αναρωτιέμαι γιατί σε ετούτο το νησί με τις χιλιάδες των τουριστών, την εισροή χρημάτων τόσα χρόνια, τη μοναδική συλλογή βυζαντινών και μεταβυζαντινών εικόνων σε μια από τις τουριστικότερες περιοχές της Ελλάδας, να βρίσκεται ένα μουσείο από το 1960, χωρίς καν εξαερισμό παρά με ανεμιστήρες, με στενότητα χώρου, χωρίς ανασκαφική δραστηριότητα που να αποκαλύπτει την προτέρα κατοίκηση του χώρου και το κυριότερο χωρίς κανένα ενδιαφέρον να αλλάξει και να δημιουργηθεί κάτι.

21/10/10

Αρχαία Δωδώνη-Ancient Dodoni

Η αρχαία Δωδώνη υπήρξε ένας από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα στην αρχαιότητα εξαιτίας του μαντείου της. Η μυθολογία λέει ότι από τη Θήβα της Αιγύπτου πέταξαν δυο περιστέρια: το ένα προσγειώθηκε στη Λιβύη, όπου χτίστηκε ο ναός του Άμμωνα Δία, και το δεύτερο ήρθε στη Δωδώνη, όπου ιδρύθηκε το μαντείο. Το μαντείο στην αρχή ήταν υπαίθριο, με μια βελανιδιά (ιερή φηγός), που γύρω είχε έναν περίβολο από χάλκινους λέβητες πάνω σε τρίποδες, οι οποίοι με τους ήχους που έκαναν όταν χτυπούσαν μεταξύ τους αλλά και σε συνδυασμό με το θρόισμα των φύλλων του δέντρου και άλλους ήχους (περιστέρια, πηγή κτλ.) έδιναν τους χρησμούς, τούς οποίους ερμήνευαν οι ιερείς. Στις ρίζες της βελανιδιάς, στην αρχή πιστευόταν ότι κατοικούσε η Γαία, αλλά με το Δωδεκάθεο αντικαταστάθηκε από το Δία και τη γυναίκα του Διώνη. Στο τέλος του 5ου αιώνα χτίστηκε ένας μικρός ναός, όπου φυλάγονταν τα αφιερώματα των προσκυνητών. Τον 4ο αι. το ιερό εγκαταλείφθηκε και στο χώρο δίπλα από τον ναό κτίστηκε χριστιανική εκκλησία. Το Αρχαίο θέατρο Δωδώνης χτίστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. επί βασιλείας Πύρρου και ακολουθεί το σχέδιο που έχουν όλα τα ελληνικά θέατρα. Χωρούσε 18.000 θεατές και ήταν το μεγαλύτερο της εποχής του. Κατά την τέλεση των Ναΐων προς τιμήν του Νάιου Δία, εκτός από τους αγώνες στο στάδιο γίνονταν και θεατρικοί αγώνες. Το θέατρο καταστράφηκε και επισκευάστηκε δυο φορές. Την πρώτη φορά το κατέστρεψαν οι Αιτωλοί με τον βασιλιά Δωρίμαχο το 219 π.Χ., αλλά την επόμενη χρονιά ο βασιλιάς Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας άρχισε τις επισκευές. Το 167 π.Χ., ο Ρωμαίος στρατηγός Αιμίλιος Παύλος το κατέστρεψε ξανά ώσπου το 31 π.Χ. το επισκεύασε πάλι ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος για να χρησιμοποιηθεί ως αρένα για θηριομαχίες από τους Ρωμαίους.