19/1/09

Στο παλιομονάστηρο της Σπηλαιώτισσας [ΙΙI]

Μετά από αρκετή ταλαιπωρία στην απότομη πλαγιά φτάσαμε τελικά στον μικρό ναΐσκο. Σφηνωμένος στο κοίλωμα της σπηλιάς και εναρμονισμένος με τον περιβάλλοντα χώρο, μας γοήτευσε ακόμη μια φορά βλέποντας την απλότητα της γραμμής και τη λιτότητα της αρχιτεκτονικής του διακόσμησης. Πρόκειται για έναν πέτρινο, μονόκλιτο καμαροσκεπή ναό, με τον φυσικό βράχο να αποτελεί τη βόρεια πλευρά της τοιχοποιίας του και το δάπεδο. Το φως εισέρχεται από δύο τεχνητά ανοίγματα, αυτό του στρογγυλού φεγγίτη στη δυτική πλευρά και της πόρτας στο νότο. Ο ναός διατηρείται σε σχετικά καλή κατάσταση με ρωγμές όμως στην τοιχοποιία του, που θα έπρεπε να εξεταστούν από τους ειδήμονες, για να διαπιστωθεί αν εγκυμονούν κίνδυνο για τη σταθερότητα του κτιρίου. Ενός κτίσματος που στέκει εκεί για περίπου πεντακόσια χρόνια, ως σημείο ευχαριστιακής αναφοράς και κατάθεσης πίστεως του ανθρώπου μέσα στην απομόνωση, στη λιτότητα στη στέρηση των γήινων απολαύσεων, στον διαρκή αγώνα των πειρασμών και των παθών για την εξαΰλωση του θνητού του σαρκίου, για πνευματικοποίηση της οντότητάς του και της προσφοράς της ως θυμίαμα εύοσμο. Λίγα μόλις μέτρα μακριά από το ναό, βρίσκεται άλλη μια μακρόστενη σπηλιά τοιχισμένη στη νότια πλευρά και καλυμμένη με επίχρισμα, όπου κάνεις μπορεί να διαβάσει ακόμη και σήμερα τις γραφές των προσκυνητών, των περιηγητών και των ανθρώπων που έβρισκαν εκεί καταφύγιο σε καιρούς δύσκολους, με παλιότερη μια επιγραφή του 1677. Ο δρόμος της επιστροφής ήταν πιο εύκολος, παρά την κούραση και τις δυσκολίες της κατάβασης και στη συνεχεία της ανάβασης, παρόλο που βρήκαμε σε κάποιο σημείο ένα παλιό μονοπάτι, το όποιο σχεδόν αμέσως χάθηκε κι αυτό, όπως χαμένες και ξεχασμένες είναι και οι ιστορικές διαδρομές των ανθρώπων και των κτισμάτων που υπήρξαν και έζησαν εδώ.

15/1/09

Στο παλιομονάστηρο της Σπηλαιώτισσας [ΙΙ]

Φτάνοντας στη ρεματιά δεν συναντήσαμε νερό, γοητευμένοι όμως από την ομορφιά της βλάστησης, ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε στην απέναντι πλαγιά, όπου ομολογουμένως οι δυσκολίες ήταν περισσότερες, μιας και ήταν πιο απότομη με πολλά φερτά υλικά και άρα πιο επικίνδυνη. Προτού φτάσουμε στον προορισμό μας περάσαμε μπροστά από μια άλλη μικρή σπηλιά, όπου από τις άκρες τις οροφής έτρεχαν συνεχώς σταγόνες νερού, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της κατάλληλης βλάστησης. Σε όλες τις διαδρομές ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η ποικιλία των μανιταριών που συναντήσαμε.

13/1/09

Στο παλιομονάστηρο της Σπηλαιώτισσας [Ι]

Στην πλαγιά του Μεγάλου Λαγκαδιού στις Ορθωνιές, απέναντι από τη γνωστή σε όλους Μονή της Παναγίας της Σπηλαιώτισσας, βρίσκεται το παλιό μοναστήρι. Σύμφωνα με παράδοση, η οποία χάνεται στα βάθη των αιώνων, η εύρεση μέσα σε μια σπηλιά ενός εικονίσματος της Παναγίας, υπήρξε η αφορμή για να κτιστεί άγνωστο πότε, ένας ναΐσκος με κοντινό βοηθητικό κτίριο-κελί, το επονομαζόμενο μέχρι σήμερα παλιό μοναστήρι. Αναφορά για την ύπαρξη ναού υπάρχει ήδη από τον 16ο αι., ενώ το σημερινό μοναστηριακό συγκρότημα απέναντι από το παλιομονάστηρο μπορεί με βεβαιότητα να χρονολογηθεί στο δεύτερο μισό του 17ου αι. , μιας και υπάρχει σχετική μαρτυρία χρονολόγησης στο καμπαναριό- πυλώνα της καινούργιας Μονής (1664).
Ο μόνος τρόπος για να προσεγγίσει κάνεις τον παλιό ναΐσκο είναι να κατέβει οδοιπορώντας μέσα στη δύσβατη καταπράσινη λαγκαδιά και στη συνέχεια να ανηφορήσει στην απότομη απέναντι πλαγιά μέχρι τη σπηλιά.
Η κατάβαση υπήρξε αρκετά δύσκολη, μιας και τα πουρνάρια, τα βάτα,οι αγριοβελανιδιές και τα σχοίνα, με το μοναδικό για τα ζακυνθινά δεδομένα ύψος τους, που ξεπερνούσαν τα δυόμισι μέτρα και την πυκνότητα της βλάστησής τους, δυσκόλευαν τον προσανατολισμό και ουσιαστικά οδηγούμασταν στο βάθος της χαράδρας μέσα από μια τυφλή πορεία.

6/1/09

Στην γη των ονείρων και των ... ναυαγίων

Με ένα παγκοσμίως διάσημο για την ομορφιά του μέρος της ορεινής Ζακύνθου ξεκινούν οι αναρτήσεις μας για το 2009, φερέλπιδες ενός πιο ωραίου κόσμου, παρά την ανθρώπινη απληστία, η οποία αιώνες τώρα έχει βαλθεί να σκιάζει την ελπίδα ενός καλύτερου αύριου. Εμείς παρά τις φουρτούνες και τη μανιασμένη θάλασσα εξακολουθούμε να ταξιδεύουμε και γιατί όχι να ονειρευόμαστε, αφήνοντας πίσω μας τα κάθε είδους ναυάγια.Καλή Χρονιά με περισσότερη υγεία, αγάπη και κατά συνέπειαν ειρήνη.